Stabiele laatste jaren

Dit verhaal maakt deel uit van een reeks: Ensuring Daisy

De laatste jaren van de studio verliepen vrij stabiel. Er waren natuurlijk de dagelijkse perikelen, zoals de bezoeken van de 19de eeuse schoolmeester en de schommelingen in het aantal voorlezers, de productietaakstelling, nu eens moeilijker te halen, dan weer gemakkelijker. Maar er was ook een zekere rust gekomen.

Licht, lichtschuwheid en strooilicht

Deze tekst maakt deel uit van de serie Slechtziend

Bij veel vormen van slechtziendheid speelt lichtschuwheid een grote rol. Zeker bij staargerelateerde klachten is dat aan de orde. Verder zijn er zaken als ‘strooilicht’ die het zien bemoeilijken.

Het geheim van de managers met charisma

Wat charisma is weten we niet echt. Maar dat het er is staat vast. Leiders en managers, die moeten het er vooral van hebben.

De kwaliteit na de Commissie; de 19de eeuwse schoolmeester

Dit verhaal maakt deel uit van een reeks: Ensuring Daisy

Na het opheffen van de Commissie Kwaliteit was er nog één persoon die over de kwaliteit van alle gesproken algemene lectuur ging. Aan hem werd een van bibliotheek ‘Le Sage ten Broek’ overgenomen medewerker toegevoegd, die als taak kreeg de kwaliteit van de buitenstudio’s te bewaken. Dus werd ook onze studio regelmatig door hem bezocht voor overleg met ons en voor coaching van de (nieuwe) voorlezers. Die medewerker was een ouderwets schoolmeesterstype van tegen de zestig.

Planteneter

We zijn het over veel meer dingen eens dan we denken. Echter bij de grenzen tot waar en de mate waarin verschillen we van mening.
Wantrouwen doe ik hen die bij gebrek aan, of als aanvulling op een echte religie, hun behoefte aan zekerheid tot een pseudo-religie gaan verheffen, zoals bijvoorbeeld sommige vegetariërs en veganisten doen.

Over “Sprong in het heelal”

Ook toevallig…
Een paar dagen geleden kreeg ik de beschikking over de hoorspelserie Sprong in het heelal uit de jaren vijftig, geregisseerd door Léon Povel Toen ik net was begonnen te luisteren naar de eerste serie: ‘Operatie Luna’ hoorde ik van het overlijden van deze regisseur op 8 januari. Hij werd 101 jaar oud.

Commissie Kwaliteit

Dit verhaal maakt deel uit van een reeks: Ensuring daisy

De ‘Commissie Kwaliteit’ was jarenlang belangrijk voor de totstandkoming en bewaking van de kwaliteit van de gesproken boeken. De commissie beoordeelde of nieuwe kandidaat-voorlezers uiteindelijk geschikt waren om te beginnen, zij besprak en beoordeelde tussentijdse kwaliteitsveranderingen en trad op bij geschillen.
De Commissie Kwaliteit functioneerde goed, bevatte vertegenwoordigers van verschillende betrokken afdelingen en nam op democratische wijze besluiten. Helaas werd deze commissie afgeschaft en besliste nog maar één persoon, hooguit beslisten twee, over alle kwaliteitszaken.

Hysterie gaat niet meer over homo’s

Pas geleden hield de paus een toespraak waarin hij doelde op de onwenselijkheid van relaties van mensen van gelijk geslacht. De (sociale) media ontpoften! Het werd een hysterie die niets meer met homo’s te maken heeft, maar met eigen onvrede, christenhaat en politieke correctheid.

Afscheid vrijwillige medewerkers

Dit verhaal maakt deel uit van een reeks: Ensuring daisy

Het was jarenlang beleid geweest om een blindenbibliotheekstudio te laten functioneren met een minimum aan beroepskrachten dat een legertje van vrijwilligers aanstuurde. Dat kwam voort uit de liefdadigheidstraditie van die organisaties. En toen het na jaren amateurisme wat meer op ‘professioneel’ ging lijken was die grote inzet van vrijwilligers mooi meegenomen binnen de berekeningen van budget en taakstelling. Onze nieuwe werkgever sinds januari 2004 wilde echter, afgezien van voorlezers, de zaak draaien met uitsluitend profesionele krachten. Daar was ik het wel mee eens. Afscheid van de vrijwillige medewerkers.

Hoezo cynisch?

In Trouw las ik onlangs een stukje waarin gesteld werd dat het probleem van deze tijd het cynisme is en dat alles “een grapje is”. Jammer dat de link in dat stukje naar het artikel van Christy Wampole niet werkt. Het artikeltje van Robin de Wever spreekt me echter wel aan. Zelf denk ik daarbij ook nog aan andere oorzaken, zoals de infantilisering van de maatschappij: de verkinderlijking.